D.
Est locus iste Lubens Julio de Cesare dictus.
Slavonizando loquens consuevit dicere vulgus Lubens pro Julius, qui primus castra metatus Est hic, et populus eius phanum veneratus, Annos per mille, quo Christo credidit ille. Tunc monachis nigris hic est data mansio paucis Per regem monachum constitutum Kazimirum, Qui fuit Ottonis terni nepos imperatoris, Et tenuit regnum quartus rex iste Polonum. Hinc sancto modicam Jacobo struxere capellam. Ad quam manserunt populumque fidem docuerunt Annos per centum Bolezlaum donec ad altum, Hos qui mutavit monachos grizeosque vocavit Anno domini millesimo centesimo XXXI. De Porta, caris hoc claustro pro tumulatis, Coniuge cum matre, nato pariterque Johanne, Hic laudare deum dignos stabilivit in evum. Qui statuas Martis Juliique dedendo cloacis, Christo cum sanctis statuunt habitacula pacis. Primis bis denis conventus non erat annis Istic, sed fratres pauci deserta colentes. Hiis fuit exilium fundatoris nocumentum, Quatuor ac denis qui terre prefuit annis, Nec poterat sumptus pauper prestare resumptus, Donec cum patruis firmavit federa pacis. Anno Domini milesimo centesimo quinquagesimo primo. Tunc huc conventum primum duxit monachorum. Exiit iste vias, pariter Florencius abbas, Propter defectum rerum corpusque retectum. Mittitur huc alias abbas propter Ticelinus. Qui vix mauserunt, inopes multumque fuerunt, Nam sine cultore tellus iacuit nemorosa Et gens Polonie pauper fuit haut operosa, Sulcans in sabulo lignis uncis sine ferro Et vaccisve bobus nisi scivit arare duobus. Civitas aut opidum per terram non fuit ullum, Sed prope castra fora campestria, broca, capella. Non sal, non ferrum, nummismata nonque metallum, Non indumenta bona, sed neque calciamenta Plebs habuit illa, pascebat sola iumenta. Delicias tales monachi reperere priores. Est tamen hec terra per eos hiis tota referta, Adduxere quia per quos sunt cuncta reperta. Horum sudore viventes absque labore, Numquam credamus hec quod per nos habeamus, Vel sint optata per eos sic elaborata. Pellitur exilio fundator tempore bino; Exilii causa fuit hec, quam dissero prosa, Sicut de cronica transscripsi Cracowiana.
Schließe Fenster |